Het is zover… op naar Nusa Penida

Het is zover… op naar Nusa Penida

Ik kijk eens goed in zijn oog, de verticale pupil die zijn gele oog in tweeën splijt vangt mijn blik, dit is de koele blik van een predator, een jager… ik ben onder de indruk.

De volgende dag duiken we op het relaxte Bali Wreck en zien daar onder andere Cowries (cypraea tigris) en Conches (lambis chirangra). We duiken daar vanaf het strand bij een mooi resort. Sybe, Frans en ik doen onze laatste opdracht voor de Deep Dive Specialty; met de beroemde eierdooiers overtikken, erg leuk!

20 maart. Het is zover. We hebben het voor elkaar. Op naar Nusa Penida om daar de boot te pakken naar MANTA POINT!
Het blijkt nog niet mee te vallen daar te komen omdat we halverwege een lekke band krijgen, wat niet heel verbazendwekkend is gezien de toestand van de wegen op sommige plaatsen. Terwijl wij in de berm zitten te wachten, verwisselt de chauffeur de band en wordt de file achter ons steeds langer. Iedereen toetert en niemand raakt onder de indruk, er wordt druk gepasseerd waarna de ophoping oplost en dit herhaalt zich totdat wij verder kunnen rijden op weg naar het vertrekpunt van de boot.

Alleen al het boottripje is de moeite waard; de kustlijn wordt gevormd door ruige rotspartijen bedekt met prachtig groen en afgewisseld door idyllische strandjes, solistische poorten van steen staan onverwurmbaar in de zee en wijzen ons de weg naar Manta Point.
Een voor een maken we de jump in de zee op zoek naar de manta’s, zo spannend is het dat Gerrit van de weeromstuit zijn lood vergeet. Eenmaal afgedaald is het al snel duidelijk; niet 1, niet 2, maar wel een stuk of 10 manta’s cirkelen om ons heen en we weten van gekkigheid niet waar we kijken moeten, zo mooi, immens en waanzinnig deze prachtige beesten. Als koningen slaan ze hun vleugels majestueus door het zeewater, scheren langs ons, over ons en eentje bitchslapt me (die zag ik inderdaad niet aankomen).
Terug op de boot is iedereen helemaal vol van de manta’s, de lunch wordt geserveerd en we varen richting Manta Bay. Op het bovendek dankt Theo Moeder Natuur voor al het moois door vanaf het bovendek met grote overtuiging de vissen te voeren, ik bied hem iets efficients aan uit mijn standaard aanwezige gifmengerij maar wanneer hij hoort dat het om een zetpil gaat (wat toch echt handiger is bij misselijkheid en braken) bedankt hij vriendelijk. Ik respecteer vanzelfsprekend ieders principes zeker als het om in – of uitgangen gaat en daarmee leek het meteen opgelost te zijn.
De duik op Manta Bay was indrukwekkend door ook weer een aantal prachtige Manta’s en vooral ook door de enorme koraalpracht, werkelijk uitgestrekte velden van bloemrijk koraal in allerlei kleuren en vormen, een waar paradijs.

21 maart alweer, we duiken vandaag op Emerald en zien een rifhaai veilig verscholen onder een ronde plaat van koraal, later zien we op onze foto;s dat er nog een haai achter ligt. Het is voor mij de eerste keer dat ik een serieuze haai zie dus ik ben helemaal opgetogen. Omdat deze haaien vrij rustig zijn en keurig blijven liggen kunnen we zo’n 1,5 meter voor hem gaan liggen en ik kijk eens goed in zijn oog, de verticale pupil die zijn gele oog in tweeën splijt vangt mijn blik, dit is de koele blik van een predator, een jager…ik ben onder de indruk.